പാസഞ്ചര്‍ ട്രെയിനിനു 

മാത്രമായുള്ള 
ഹൃദയ വിശാലതയിലിരുന്നാണ്
ഇന്ന് നിന്നെ 

ഓര്‍ക്കേണ്ടി വന്നത്

പിഞ്ഞാണ വലിപ്പമുള്ള 
ഓര്‍മ്മകളുടെ വക്കിലേക്ക് 
വലിഞ്ഞു കയറുമ്പോള്‍
മനസ്സുരഞ്ഞു നോവുന്നത് 

ഇതാദ്യമല്ലല്ലോ

മിണ്ടിയും പറഞ്ഞുമിതിങ്ങനെ
പതിയെ പോകുമ്പോള്‍
മതിലുകളുണ്ട്

ജനലുകളുണ്ട്
ഒറ്റമരത്തണലുകളുണ്ട്
അരിച്ചു കയറുന്ന 

കുനിഷ്ട്ട് മണങ്ങളുണ്ട്

ഒരാളെയും
ഓര്‍മ്മിക്കാതില്ലെന്നോര്‍മ്മിപ്പിച്ചു 

കൊണ്ടൊരു
സ്റ്റേഷനോടിയടുക്കുമ്പോഴേക്കും
ഉള്ളിലൂതി നിറയ്ക്കുന്നുണ്ട്
കാറ്റ് തട്ടാതടയ്ക്കുന്നുണ്ട്
പുതപ്പിച്ചുറക്കുന്നുണ്ട്
ഒട്ടുമിരുട്ടില്ലാത്ത 

ഓര്‍മ്മകളെ