നമുക്കൊരുമിച്ചൊന്ന് നടന്നാലോ?
അവൻ ചോദിച്ചു
എവിടേക്ക്?
ഞാൻ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു
ഒരു പാട്ട് മൂളി തീരും വരെയ്ക്കും.
കണ്ണിൽ നോക്കാതെ
ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു
നനുത്തൊരു കാറ്റുള്ളിലേക്ക് വീശി,
ഉൾക്കാടിനകങ്ങൾ പൂത്തു
പാട്ടുകളിൽ നിന്ന് പാട്ടുകളിലേക്കവർ
പിന്നെ ഒരുമിച്ച് നടന്നു
You have the blood of a poet. You have that and always will. You show, in the middle of savage things the gentleness of your heart, that is so full of pain and light. - Federico García Lorca, Letter to Miguel Hernández wr. c. April 1933

Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
ജീവനും ജീവിതത്തിനുമിടയിൽ ഞെരിപിരി കൊള്ളുന്ന സമയങ്ങളിലെല്ലാം എനിക്ക് തോന്നും ഞാൻ ഇപ്പോഴുമൊരു കുട്ടിയാണെന്ന്. സ്നേഹവും ശ്രദ്ധയും ലാളനയും പരിഗണ...
-
പശ മാവിൽ മുക്കി വരിവരിയിൽ വടിവൊത്ത് ഇസ്തരിയിട്ട വീടുകളാണ് പകലും രാത്രിയും ഒരേ പോലെ ഇരുണ്ട ജനൽ ചില്ലുകളും സൂക്ഷിച്ചു ...
-
ഈ നഗരം ഈ തെരുവ് ഇവിടുത്തെ മനുഷ്യർ കുനിഞ്ഞു കൂടിയിരിക്കുന്ന ഓർമ്മകളിലൊന്നിനെ ഞാൻ തൊട്ടെടുക്കുന്നു തൊടും തോറും തീർന്നു പോകുന്ന വിഷാദ സ്മ...
-
കുളിമുറിയുടെ ഭിത്തി ഞാൻ ഉരച്ചു കഴുകുന്നു ഓർത്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അയാളെ തന്നെയാണ് ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയിൽ ഉറങ്ങി കിടങ്ങുന്ന വൃദ്ധ...
-
ചുവന്ന ചുവരിനെ താങ്ങുന്ന പച്ചതൂണുകളെന്ന പോലെ നീയെന്നെ പിന്തുടരുന്നു നിന്റെ നോട്ടത്തിൽ തട്ടി ഞാൻ മലർന്നടിച്ചു വീഴുന്നു താഴെ ചിന്നി ചിത...
-
അധികം വേദനയൊന്നുമില്ല ആത്മ ഭാഷണങ്ങള് ഇടയ്ക്കു വെച്ച് മുറിഞ്ഞു പോകുന്നുവെന്നേയുള്ളൂ തെരുവുകളായ തെരുവുകളൊക്കെ...
-
നല്ല പെൺകുട്ടികളുടെ ജനാലകൾ നവംബർ മാസത്തിലേക്ക് തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നു കാൽവെള്ളയിൽ മഞ്ഞ് വീഴ്ത്തുന്ന ജാരൻ്റെ ജാലക ...
-
രണ്ട് വഴികൾ വേർതിരിഞ്ഞു ആദ്യത്തെ വഴിയിലൂടെ വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുന്നു എന്റെ വീടോ! നീട്ടി വിളിക്കുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ മാത്രം വിളി കേൾക്കുന്ന എ...
-
നേര്ത്തൊരോര്മ്മതന് തൂവാല തുന്നിയീ പാഴ്ക്കിനാവിന്റെ തീരത്ത് നില്ക്കവേ കാറ്റിലാടുന്ന കാറ്റാടിത്തണ്ടു പോല് ഉയിരിന് മിടിപ്പി...
-
ഇതൊരു ഏകാന്ത വാസം രാത്രിയുടെ ചില്ലകളിലെ നേര്ത്ത നാദങ്ങള്ക്ക് മാത്രം കാതോര്ത്ത് !!! ഹൃദയത്തിന്റെ അഗാധതകളില് മാത്രമാണ് വെള്ള ലി...
No comments:
Post a Comment